O nas
Fantasmagieria to blog podcastowy (lub po prostu polski podcast o grach) prowadzony przez małą grupę certyfikowanych ekspertów zapaleńców. Interesujemy się wszystkim co związane z grami komputerowymi i konsolowymi (czyli ogólnie grami wideo), ale nie tylko. Nasze poglądy i przemyślenia staramy się przekazywać w formie cyklicznych audycji. Nasze horyzonty nie ograniczają się tylko do związanych z grami tematów, mamy także swój podcast o fantastyce, wydany w limitowanej serii sześciu odcinków. Istniejemy już od ponad siedmiu lat, jesteśmy najstarszym nadal nadającym podcastem o grach, ale wciąż robimy wszystko, aby szlifować warsztat i przyciągać coraz to większe grupy słuchaczy.
Możecie do nas pisać na adres dahman ( m@łpa ) fantasmagieria.net
– grupa Fantasmagieria
Oto obecna lista Fantasmagierian:
Dahman: Pierwszy kontakt z grami komputerowymi niezaprzeczalnie wiąże się z kółkiem komputerowym w miejskim domu kultury, gdzie za pisanie prostych programów uhonorowywano partyjką w ‘Green Beret’ na ZX Spectrum, czy ‘Jumping Jack’ na Amstradzie. Z sentymentem wspomina słodkie lata przepełnione strojeniem głowicy i graniem z przyjaciółmi dzieląc jedną kanapę. Przez lata z amigowca, stał się pecetowcem, by w końcu najwięcej czasu spędzać grając na konsolach. Ongiś był nawet redaktorem, ba żurnalistą-entuzjastą piszącym o grach, ale aby nie przynudzać starutką już opowieścią pomińmy fakty. W każdym razie, pragmatyzm zwyciężył, ale ogień nigdy nie zgasł. Pod koniec 2007 roku postanowił dołączyć do elitarnego wtedy grona polskich podcastów o grach wideo i Fantasmagieria jest obecnie najstarszą, nadal nadającą (bo od stycznia 2008 roku) taką audycją. Złoty człowiek, podcaster roku, uwielbiany i często cytowany na salonach. Jego przewidywania dotyczące braży spełniają się niemal w stu procentach.
Tzymische: Ślązak z urodzenia, nurek z zamiłowania i gracz od zrzędzenia. Pierwszy kontakt z grami miał już w wieku 4 lat, na domowej roboty wersji Ponga zbudowanej przez ojca. Przez te ostatnich kilka dekad grał na wszystkim, od maszyn 1-bitowych, przez komandery, amigi, czy blaszaki i konsole, a kończąc na nerwach. Pieszczotliwie nazywany Trzymisiem, dzierży berło króla „konfrontacji polemicznej”, a że chłop ma łeb jak sklep, adwersarzem jest równie bezlitosnym jak sprawnym. Mówi, że to PC zdefiniowało go jako gracza, ale kiedy posmakował konsol przestał modernizować swój komputer. Nie lubi się tym chwalić, ale poznał osobiście kilka legend branży gier, m.in. Chrisa Avellone’a, Tima Caina, Feargusa Urquharta i Leonarda Boyarsky’ego.
Dr Judym: Jego przygoda z grami komputerowymi zaczęła się, gdy czasy świetności przeżywały komputery 16-bitowe: Amiga i Atari ST. Oczywiście, ze względów ideologicznych grał na tej drugiej, niedocenionej, ale w niczym nie ustępującej „przyjaciółce”. Do gier wideo nierzadko podchodzi od strony naukowej, dlatego dysputy, w których bierze udział, obfitują w spostrzeżenia jakich próżno szukać w zwykłej pogawędce o gierkach. Z grami związany był także zawodowo, jako tłumacz i beta-tester miał okazję pracować przy wielu ciekawych tytułach, m.in. Silent Storm, Splinter Cell: Chaos Theory, GTA: San Andreas, Bard’s Tale, Deus Ex, czy Bioshock. Nałogowo czyta książki, szuka nowych inspiracji muzycznych lub filmowych, a jako gitarzysta-amator pogrywa sobie i sąsiadom. Obecnie jednak najwięcej czasu poświęca swojej nowej pasji - fotografii.
Cooldan: Kiedy skromność pozwoli, lubi tytułować się Ser Lord od Dwukrulestw, zasiadający w radzie Domu von Fantasmagierians i Rozgrywkowiczów. Dla podkreślenia męskości nosi gęstą brodę, którą pozwala przycinać tępą brzytwą jedynie swojemu zaufanemu golibrodzie, aby nie narażać na szwank gniazda wróbli, które się tam znajdują. Amator ASMR, a w zależności od potrzeby - chłodny analityk branży gier i ekspert od wynajdywania najdziwniejszych rzeczy w odmętach Internetu. Równie sprawnie jak językiem w gębie, posługuje się żargonem gifów i memów. Ma ich worek na każdą okazję. Gra na wszystkim, ale fanboj Playstation.
Jules: Juliusz Konczalski, człowiek orkiestra, wiele lat temu profesjonalnie związany z branżą gier. Stworzył Polską Kronikę Gier, współtworzył Fantasmagierię. Przede wszystkim znany z redagowania nieistniejących już magazynu Załoga G oraz serwisu GameHot.pl. Gracz absolutny nie dyskryminujący żadnej platformy, zaczynający od 8-bitów, by Polskę “żabich skoków” powitać z PC, a IV RP z Xboksem 360 i PlayStation 3. Człowiek światły i doskonały rozmówca, jego kolejną pasją jest kinematografia, co często podkreśla. Jego ukochany okres, to kino nieme i takie nurty, jak Niemiecki Ekspresjonizm Filmowy, oraz Kammerspiel. Zachwyt nad Dickensem i Czechowem owocuje miłością do twórczości Charliego Chaplina.
Sick: Urodził się w połowie lat 80tych. Graniem zaraziła go matka i od 1989 roku gra w zasadzie nieprzerwanie. Najpierw Atari 2600, później Amiga 500, pecet, gameboy, Dreamcast, konsole Sony, ostatnio Xbox. Lubi dziwne japońskie gry i chętnie sięga po wszelkie cudactwa i kurioza. Poza grami siedzi w horrorze. Jest człowiekiem.