Fantasmagieria - Podcast 246 - “Fizyka ciał”
Kiedy wszyscy zagrywają się w Bioshock: Infinite wychwalając ją pod niebiosa, my spokojnie zabieramy się za równie ciekawe tytuły, np. kwestionującą prawa fizyki grę Dead or Alive 5, sympatyczną przygodówkę Deponia, czy logiczną Scribblenauts. Nie zapominamy także o dodatku do StarCraft II. Perypertie Kerrigan w Heart of the Swarm może nie wciągają jak brazylijskie telenowele, czy “Pięćdziesiąt twarzy Greya”, ale przecież nie o fabułę tutaj chodzi. Najważniejsza jest rozgrywka i tu w kampanii dla pojedynczego gracza, a także w trybie gry wieloosobowej wprowadzono wiele zmian skrojonych pod obecnie panujące trendy.
Kilka słów powiemy też o Pyrkonie i perypetiach prelegentów postawionych w trudnej sytuacji. Padnie słówko lub dwa o “Grze o Tron” i półtony dygresji.
Zapraszamy do słuchania i komentowania!
Nie był to spokojny tydzień. Wydawało się, że nic poza nawałnicą nie zakłóci przedwiośnia, aż tu ni z tego ni z owego mamy do czynienia z kolejną ofensywa kickstarterową. Potwierdza się, że żelazo trzeba kuć póki gorące i tak Brian Fargo, nie mając jeszcze skończonej drugiej odsłony Wasteland, już wyciąga kapelusz na zbiórkę na “ideowego spadkobiercę Planescape Torment”. Kolejnym sprzedawcą marzeń okazał się nie kto inny jak kosmonauta Richard Garriott, któremu wizja wydawania własnej fortuny na jakąś tam gierkę erpegie zupełnie w niesmak. Na horyzoncie pojawił się też Ron Gilbert, który na razie nic nie zapowiada, ale zastanawiające jest, że opuścił studio Double Fine zanim wielomilionowy projekt, który robił na spółkę z Timem Schaferem (finansowany na kickstarterze) ujrzał światło dzienne. Jak nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze. Nie wierzę, że ktoś chce więcej czasu spędzić z rodziną albo tak po prostu robić gry na iOS.
i wydać grę, która w wymaganiach sprzętowych ma: high-endowy komputer z 2018 roku. Trzeba jednak podziękować Cevatowi Yerliemu, że w przeciwieństwie do Futuremark Corporation, przynajmniej stara się robić swoje benchmarki grywalnymi. Niemniej, Crysis 3 wygląda świetnie, nawet na średnich ustawieniach czy na poczciwych konsolach. Z odcinka dowiecie się co myślimy o samej rozgrywce.
Sezon polowania na następną generację konsol można uznać za oficjalnie rozpoczęty. Tak, dopiero teraz, gdyż trudno z czystym sumieniem nazwać Wii U tworem na miarę drugiej dekady XXI wieku.
Choć od premiery minął już tydzień, niektórzy wciąż nie mogą pozbierać się po szoku jakim było zagranie w Aliens Colonial Marines, jedną z najbardziej oczekiwanych gier obecnej generacji. Niestety strażnicy portfeli graczy, właściciele galaretkowych kręgosłupów, nawet nie zająknęli się i do dnia premiery, czyli zniesienia embarga, nie puścili pary z ust ostrzegając przed gniotem. Na nic się zdają teraz te wszystkie krytyczne oceny, bicie się w pierś. Mleko się rozlało, a Rubikon został przekroczony. Ech, wszyscy to by tylko przeklepywali newsy, zamiast jednak wyjść przed szereg i odwalić trochę dziennikarskiej roboty, dmuchnąć w gwizdek, pokazać, że gdzieś się ma układy.
W odcinku, tak pół na pół, rozmawiam o nowych i starych grach. W tej pierwszej grupie znajdą się: przygodówka The Cave, która tak samo bawi jak i irytuje, oraz Dead Space 3, iteracja mojego ulubionego, kosmicznego survival horroru (nie jest ich wiele w tym gatunku) z dużo większa domieszką gry akcji niż poprzednio. Na szczęście nie taki diabeł straszny jak go malują, a przygody Issaca Clarke’a nadal przyprawiają o dreszcze i powodują szybsze bicie serca, bo jak wiemy w kosmosie nikt nie usłyszy twojego krzyku.
W odcinku porozmawiamy o upadku THQ i o tym czy powinniśmy płakać po pożarze lasu, a może cieszyć się, że będzie miejsce na nowy zagajnik. Rozmowa w sposób zwyczajowy płynnie lawiruje, popada w dygresje. Jak zwykle poruszymy ważkie dla graczy tematy, np. brak innowacji, konflikt na linii twórcy - menadżerowie, czy problematycznie mieszanie poważnych historii z niepoważną rozgrywką. I więcej!
Na koniec słów kilka o Bollywood i kolumbowskim odkryciu nowego świata kina.