Fantasmagieria - podcast o grach wideo.

Za parę dni Halloween, więc nie ma lepszego momentu, by porozmawiać o filmach grozy, które czy obejrzeliśmy za dzieciaka, czy już będąc widzem z bardziej wysublimowanym gustem, zapadły nam wyjątkowo głęboko w pamięci. Odcinek w myśl poprzedniego wydania specjalnego, więc spodziewajcie się spontanicznych wylewów nostalgii, okrzyków zachwytów nad mechatroniką lat 80-tych, gwiazdorskiej obsady kina klasy B, czy inteligentnemu wskrzeszaniu gatunków już zapomnianych i wyeksploatowanych w drugiej połowie lat 90-tych. Nie jestem w stanie wypisać każdego wymienianego filmu i zrobić listy, zatem polecam słuchanie kartką i ołówkiem!

Filmy zajęły dobre trzy czwarte rozmowy, ale bez strachu, o tych przerażających grach też będzie!

W rozmowie udział wzięli Sick i Dahman. Zapraszam do słuchania, komentowania i polecania znajomym!

Ściągnij pięćset pięćdziesiąty odcinek podcastu
Youtube
Archive.org: mp3, ogg

Najpodcast możecie wesprzeć korzystając z paypala (adres dahman–małpa–fantasmagieria.net - na ten adres możecie pisać do mnie, jeśli preferujecie przelew bankowy). Pamiętajcie, że największą satysfakcją jest nie tylko liczba odsłon, komentarzy, ale też wasze wsparcie! Dziękuję!

Najpodcast na Spotify
Subskrybuj podcast na iTunes
Fantasmagieria na Facebooku / na Twitterze / Grupa FB

Rozmawiamy o filmie Uncharted (2022) w reżyserii Rubena Fleischera.

W rozmowie udział wzięli Jules, Sick i Dahman.

Ściągnij pięćset dwudziesty dziewiąty odcinek podcastu
Youtube
Archive.org: mp3, ogg

Ściągnij / subskrybuj podcast na iTunes
Fantasmagieria na Facebooku / na Twitterze / Grupa FB

Pytanie, czy gry wideo są sztuką jest dla mnie pytaniem retorycznym. Otóż gry wideo sztuką bywają, na takiej samej zasadzie jak bywa nią kino, literatura czy malarstwo. Jednak paradoksalnie, grom wideo najbliżej jest do sztuk performatywnych, a więc takich w których najistotniejsze jest przeżycie tu i teraz, doświadczenie czegoś na własnej skórze przez odbiorcę.

Problem z tego rodzaju akademickimi dyskusjami zawsze polega na dwóch istotnych trudnościach. Pierwszą z nich jest konieczność odpowiedzi na pytanie, co to jest sztuka? […] Drugą trudnością było usilne porównywanie gier na przykład do filmów. […] Problem z takimi porównaniami polega na tym, że zatraca się w nich coś, co jest cechą fundamentalną gier – ów performatywny charakter odbioru. […] Gry wideo są więc gdzieś na styku filmu i teatru. Gdzieś pomiędzy tymi dwiema dziedzinami.

Dalszy ciąg znajdziecie na blogu autora.

Czasami się zdarza, że siła wyższa nie pozwala nagrać nowego odcinka, nawet w najgorętszym dla graczy okresie, ale nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło. W dwóch ostatnich odcinkach musiałem odrąbać tępym tasakiem część lub nawet całość kącika kulturalnego. Robiłem to z ciężkim sercem, gdyż rozmowy były ciekawe, ale rozciągnęły się nam na takie kilometry, że audycja musiałaby trwać dwie i półgodziny. Obiecałem sobie wtedy, że wykorzystam te fragmenty w specjalnym wydaniu i oto jest, odcinek w stu procentach kulturalny.

Opowiemy o czterech filmach: Meduzy (2007, reż. Shira Geffen, Etgar Keret), Erratum (2010, reż. Marek Lechki), Drive (2011, reż. Nicolas Winding Refn) i The High Cost of Living (2010, reż. Deborah Chow).

Najwięcej miejsca poświęciliśmy muzyce. Rozmawiamy nie tylko o tym czego warto posłuchać, czy o trendach, ale przede wszystkim o tym jak szukać nowych interesujących kawałków i czy np. radio musi być sztampowe. W rozmowie wspominamy m.in. o takich artystach jak St. Vincent, Björk, Laura Veirs, czy zespołach Coldplay, Arcade Fire, itd.

Utwór otwierający: VinceArth - Mashup - Beyond Monday_More Lazers (The Glitch Mob & ediT).

Zapraszamy do słuchania i komentowania!

Ściągnij sto dziewięćdziesiąty pierwszy odcinek podcastu

Drodzy mili. Tydzień upłynął bardzo spokojnie i będąc pochłoniętymi pracą lub błądzeniem po odmętach pustyni Mojave, nie mieliśmy wiele czasu na inne przyjemności. No, może poza “balem” kostiumowym zorganizowanym z okazji tego święta na H. Nie obawiajcie się, odcinek jednak został nagrany, gdyż dla nas równie ważna jest tradycja.

W segmencie “W co ostatnio grałeś?” kontynuujemy naszą rozmowę o post-apokaliptycznym mieście rozpusty i jego okolicach. Nie ukrywamy, że Fallout: New Vegas bardzo nam się podoba i pokładamy nadzieję, że sprzeda się lepiej niż Fallout 3, aby studio Obsidian mogło na stałe przejąć tworzenie kolejnych części od Bethesdy. Kilka chwil poświęcimy też wrażeniom z zabawy z Star Wars: The Force Unleashed II, której fanom Gwiezdnych wojen nie trzeba rekomendować.

Będzie też słówko o polskiej promocji Kinect, a w kąciku listowym odniesiemy się do komentarzy i listów odnośnie naszych sympatii do firmy Apple.

Będzie też kącik kulturalny. Ostatnio rekomendowana lista książek z gatunku fantastyki naukowej powinna starczyć spokojnie na tygodnie czytania, nie było więc sensu prezentowania kolejnej. Tym samym, postanowiliśmy zaprezentować subiektywną listę najciekawszych filmów z gatunku fantastyki naukowej i horroru. Zaznaczamy, że mogliśmy ze względów czysto ludzkich zapomnieć i pominąć co niektóre tytuły, dlatego czujcie się zaproszeni do dodawania kolejnych w komentarzach.

Coś (The Thing 1982)
Obcy - ósmy pasażer Nostromo (Alien 1979)
Obcy - decydujące starcie (Aliens 1986)
Obcy 3 (Alien 3 1992)
Obcy - Przebudzenie (Alien: Resurrection 1997)
Mucha (The Fly 1986)
Millennium (serial telewizyjny 1996-1999)
Ukryty wymiar (Event Horizon 1997)
W stronę słońca (Sunshine 2007)
Pandorium (2009)
Kula (Sphere 1998)
28 dni później (28 Days Later 2002)
Głębia (The Abyss 1989)
Projekt: Monster (Cloverfield 2008)
Resident Evil (2002)
12 małp (Twelve monkeys 1995)
Gatunek (Species 1995)
Wstrząsy (Tremors 1990)
Mroczne miasto (Dark City 1998)
Trzynaste piętro (The Thirteenth Floor 1999)
Władca marionetek (The Puppet Masters 1994)

I to tyle w tym tygodniu. Zapraszamy do słuchania! Pamiętajcie, aby komentować, pisać listy, podrzucać propozycje tematów, itp.

Ściągnij sto czterdziesty trzeci odcinek podcastu

W długo oczekiwanym piątym już odcinku Fantastycznej Fantasmagierii posłuchacie o Philipie José Farmerze, amerykańskim pisarzu science fiction i fantasy, ojcu serii “Świat rzeki”, który zmarł 25. lutego zostawiając po sobie całkiem pokaźną spuściznę.

Jednak tematem odcinka będą “Strażnicy” (oryg. Watchmen), komiks, który doczekał się interesującej adaptacji, bardzo wiernej i trudnej w odbiorze przez przeciętnego widza. Fani Watchmenów, są jednak w pełni usatysfakcjonowani. Nasza opinię poznacie słuchając podcastu. Ciekawostka, jako jedyni komentatorzy nie wspominamy o “niebieskim dzwonku…”

Na koniec wciśniemy parę słów o najnowszej ekranizacji “Punishera” z podtytułem War Zone. Cóż…

Zapraszamy do wysłuchania i komentowania!

Ściągnij piąty odcinek fantastycznego podcastu

Kolejny tydzień i kolejny odcinek Fantasmagierii. Tym razem zastanawiamy się nad problemem generalnie wątpliwej jakości gier bazujących na hitach box office’u. Doszukujemy się źródła tego poglądu, szukamy recepty na zmianę, ale także wspominamy najciekawsze, wybijające się tytuły.

Rozmowę opieramy na przedstawionych przez serwis Joystick pięciu powodach, dlaczego gry oparte na filmach są słabe, zastanawiając się czy takowe są zasadne:

1. To po prostu produkt, nic innego jak dodatek do filmu.
2. Data wydania nie może przekroczyć daty premiery filmu, co często powoduje, że gry te są niedopracowane.
3. Marka należy do kogoś innego, zatem deweloperzy muszą często słuchać się ludzi, którzy o produkcji gier mają małe pojęcie.
4. Cierpią na syndrom braku oryginalności, kiedy deweloperzy kopiują mechanikę z innych popularnych gier.
5. Klonują film, czyli znających film graczy fabuła nie zaskoczy.

Niestety Tzymishe po raz kolejny nie mógł dołączyć do dyskusji, chęć utrzymania więzów rodzinnych wzięła górę nad rozsądkiem. Do ekipy jednak dołączył nowy gracz na rynku, kto, dowiecie się z podcastu. Zapraszamy do słuchania!

Ściągnij siódmy odcinek podcastu